"Yeni Oblivion: Remake Look, Remaster Feel"

Bethesda nihayet bu haftanın başlarında Remastered Oblivion'u açıkladığında, bu bir vahiydi. Bir zamanlar ilginç patates yüzlü karakterleri ve bulanık, düşük çözünürlüklü yeşil genişlikleri ile ünlü olan Tamriel'den 2006 yolculuğu, bugüne kadar görsel olarak en çarpıcı Elder Scrolls oyununa dönüştü. Xbox 360 meslektaşlarından zar zor farklı olan Mass Effect Efsanevi Edition ve Dark Souls gibi bir dizi ezici HD remaster tarafından koşullandırıldıktan sonra, neredeyse yirmi yıl önce araştırdığım bir yer olan Imperial City'yi görmeye şaşırdım. Oyun sadece görsel bir revizyon almakla kalmadı, aynı zamanda savaşta, RPG sistemlerinde ve diğer birçok detayda da geliştirmeler yapıyor. Bu kapsamlı yükseltmeler göz önüne alındığında, başlangıçta Bethesda ve geliştirici virtüözlerinin bunu yanlış adlandırıp adlandırmadığını sorguladım. Gerçekten Oblivion *remake *olarak adlandırılmalı mı, yeniden düzenlenmedi mi?

Görünüşe göre bunu düşünen tek kişi ben değildim. Birçok hayran bunu bir yeniden düzenledi ve orijinal Oblivion'un kıdemli oyun tasarımcısı Bruce Nesmith bile, "[Word] Remaster'ın aslında adalet yaptığından emin değilim." Başlangıçta Remaster etiketine şüpheci, oyunla birkaç saat geçirdikten sonra, Oblivion'un yeniden yapım gibi görünürken, oyunundaki bir remaster hissini koruduğu anlaşıldı.

Oblivion'un remake benzeri görünümünün arkasındaki nedenler basittir: Virtuos her varlığı sıfırdan yeniden tasarladı. Ekranda gördüğünüz her ağaç, kılıç ve ufalanan kale yepyeni. Bu revizyon sadece enfes dokular ve aydınlatma ile modern grafik standartlarını karşılamakla kalmaz, aynı zamanda oklar ve silah grevleri ile gerçekçi etkileşimler sağlayan yeni bir fizik sistemi de sunar. NPC'ler bile 2006'dan itibaren tanınabilir olsa da, tamamen yeni kreasyonlardır. Bu dönüşüm sadece "hatırladığınız gibi görünmeyi" amaçlamıyor, ancak 2025 standartlarına göre mükemmellik için çabalayarak onu bugüne kadar en iyi görünümlü Bethesda Game Studios RPG yapıyor. Remaster söylentilerini bilmeseydim, Elder Scrolls 6 için yanılmış olabilirdim.

Görsellerin ötesinde, oyunun savaş sistemi önemli ölçüde geliştirildi. Longsord sallamak artık eskisinden daha etkili hissediyor ve üçüncü şahıs kamera artık fonksiyonel bir retikül içeriyor. Görev dergisinden diyaloga ve kilitleme ve ikna gibi mini oyunlara kadar her menü yenilenmiştir. Orijinal, sıklıkla eleştirilen tesviye sistemi, daha sezgisel bir unutulma melezi ve Skyrim yaklaşımları ile değiştirildi. Ayrıca, oyuncular artık önemli oyun geliştirmeleri listesine ekleyerek sprint yapabilir. Bu değişiklikler göz önüne alındığında, yeniden yapım bölgesine girdiğimiz iddia edilebilir.

Yeniden yeniden düzenlenen unutulmaya yönelik karışıklık, yeniden yapılanma olarak adlandırılmayacağı konusundaki karışıklık, bu şartlar için açık endüstri standartlarının eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Yayıncılar genellikle "remaster" ve "remake" i gevşek kullanırlar. Örneğin, Rockstar'ın Grand Theft Auto üçlemesinin "Definitive Edition" remaster'ları esasen yükseltilmiş PlayStation 2 dönemi oyunları iken, bir remaster olarak etiketlenen Crash Bandicoot N. Sane Trilogy, modern oyunlara rakip olan tamamen yeni grafikler sunuyor. Remake'ler, Bluepoint'in Gölgesi Of The Colossus ve Demon'un ruhları gibi sadık yeniden inşalardan Resident Evil 2 ve Final Fantasy 7 remake gibi daha radikal tekrarlara kadar değişebilir. Bu çeşitlilik, geleneksel remake ve remaster tanımının modası geçmiş olduğunu göstermektedir. Bugün daha alakalı bir tanım, bir remaster'ı orijinal oyunun tasarımını koruyan grafiksel bir yükseltme olarak kategorize edebilir, küçük yaşam kalitesi iyileştirmeleri ile bir yeniden yapılanma, sıfırdan tam bir yeniden tasarım içerir.

Bu tanımları Oblivion Remastered'a uygularken, uygun bir şekilde adlandırıldığı açıktır. Yeni varlıklar ve Unreal Engine 5 ışın izleme yepyeni görünmesini sağlarken, temel oyun ve yapı 20 yaşındaki orijinalinden kaynaklanıyor. Bethesda'nın açıkladığı gibi, "Her parçaya baktık ve dikkatlice yükselttik. Ama en önemlisi, çekirdeği değiştirmek istemedik. Bu hala önceki bir dönemden bir oyun ve bir tane gibi hissetmeli." Bu duygu, oyunun yükleme ekranlarına, hala zekice ikna mini oyununa, basit şehir tasarımlarına, garip NPC davranışına ve iyileştirmelerine rağmen orijinal hissini koruyan savaşa yansır. İlginç cazibeleri için korunan böcekler ve aksaklıklar bile remaster statüsünün altını çiziyor.

Obsidian'ın Avowed gibi son sürümler, RPG'lerin geleceğini dinamik savaş ve keşifle sergiliyor ve Oblivion Remastered'in mekaniğini karşılaştırma ile tarihlendiriyor. Bununla birlikte, bu remaster, geniş alanları ve hala yeni oyunlara karşı iyi duran ilgi çekici görevlerle dünyasının büyüsünü ve hırsını korur. Yine de, oyunun diyalogu, sistem birbirine bağlılığı ve seviye tasarımı eskimiş hissediyor. Gerçek bir yeniden yapım bu unsurları modernize ederdi, ancak Oblivion Remastered orijinal deneyimi korumaya odaklanır.

Video oyunları genellikle diğer medyadan terminolojiyi ödünç alır. Filmde, remake'ler tamamen yeni prodüksiyonlar, remasterlar ise mevcut filmleri modern standartları karşılamak için geliştiriyor. Jaws ve vaftiz babası gibi klasiklerin 4K restorasyonları harika görünüyor, ancak zamanlarının ürünleri olarak kalıyor. Oblivion Remastered, bu film restorasyonlarına benziyor ve görsel kaliteyi video oyunu ortamındaki sınırlarına itiyor. Virtuos'un baş yapımcısı Alex Murphy'nin açık akarsu sırasında uygun bir şekilde söylediği gibi, "Oblivion oyun motorunu beyin ve gerçek dışı 5 olarak vücut olarak düşünüyoruz. Beyin tüm dünya mantığını ve oyununu sürüyor ve vücut oyuncuların yaklaşık 20 yıldır sevdiği deneyimleri hayata geçiriyor."

Oblivion Remastered adına yaşar ve başarıları hafife alınmamalıdır. AAA oyun endüstrisindeki remasterlar için yüksek bir standart belirler. Bir versiyonun olup olmadığını tartışmak yerine, diğer remasterlerin ölçüldüğü ölçüt olarak kabul edilmelidir. Bu, Mass Effect Legendary Edition ve Grand Theft Auto: The Trilogy gibi görevlilere uygulanması gereken özveri ve bakım düzeyidir. Oblivion Remastered, tutkulu işçiliğin ve bir klasiğin sevgi dolu bir korunmasının bir kanıtıdır, tam olarak olması gerektiği gibi.