Jak walka Doom ewoluuje wraz z nowoczesną muzyką metalową

Trwałe dziedzictwo Dooma jest nierozerwalnie związane z metalową ścieżką dźwiękową. Ikoniczne obrazy serii - płyty, czaszki, demoniczne hordy - miwidują estetykę pasm takich jak Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między rozgrywką Dooma a jego muzycznym tłem ewoluowała przez trzy dekady, obejmując różne metalowe podgatunki. Od wpływów oryginalnego losu do nowoczesnego metalcore of Doom Eternal, ścieżka dźwiękowa konsekwentnie odzwierciedlała ewolucję gry.

Oryginał z 1993 roku mocno czerpał z metalowych gigantów metalowych lat 80./wczesnych lat 90., takich jak Pantera i Alice in Chains. Utwory takie jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep) mają uderzające podobieństwo do „Usta wojny” Panteri. Ogólna ścieżka dźwiękowa, z jej thrash metalową energią, wywołuje duch Metalliki i wąglika, doskonale uzupełniając szybką, trzewną akcję gry. Kompozycja Bobby'ego Prince'a pozostaje ponadczasowym klasykiem, doskonale zsynchronizowanym z kultową strzelaniem gry.

Doom: The Dark Ages - Gamepalay zrzut ekranu

6 zdjęć

Doom 3 (2004), odejście do przetrwania, wymagało innego podejścia dźwiękowego. Podczas gdy początkowo brano pod uwagę zaangażowanie Trenta Reznora, Chris Vrenna (dziewięć cali paznokci) i Clint Walsh ostatecznie skomponowali wynik, czerpiąc inspirację z atmosferycznego, progresywnego metalu Tool. Celowe tempo i niepokojące pejzaże dźwiękowe idealnie pasowały do ​​wolniejszej, bardziej trzymającej atmosfery gry. Choć komercyjnie odnoszą sukcesy, elementy horroru przetrwania Doom 3 są obecnie uważane za odstające w serii.

Ponowne uruchomienie w 2016 r. Oznaczało triumfalny powrót do formy, obejmując szaloną energię oryginału. Przełomowy wynik Micka Gordona, arcydzieło z DJentem, stało się synonimem intensywnej strzelania gry. Uznane w sercu rytmy i warstwowe pejzaże dźwiękowe, nawet przekraczające wpływ oryginału, są teraz nierozłączne od doświadczenia DOOM 2016.

Doom Eternal (2020), podczas gdy ma charakterystyczny styl Gordona, stanął w obliczu złożoności produkcji, co skutkuje ścieżką dźwiękową, która, choć wciąż jest pod wpływem niego, pochyla się dalej w metalcore, odzwierciedlając dominujące trendy pod koniec 2010 roku. Wpływ zespołów takich jak przyniesienie mi horyzontu i architektów jest widoczny w cięższych awariach i elementach elektronicznych. Choć jest doskonały, jest prawdopodobnie mniej surowy niż jego poprzednik, odzwierciedlając zwiększony koncentrację gry na platformowaniu i elementach zagadkowych.

Doom: The Dark Eges przedstawia fascynujący nowy rozdział. Wstępne zapowiedzi sugerują ścieżkę dźwiękową, która łączy klasyczne wpływy metalu ze współczesnymi dźwiękami, odzwierciedlając unikalną mieszankę klasycznej walki z Doom i innowacyjną mechaniką. Wolniejsze, bardziej celowe tempo walki w ciemnych wiekach, zawierające tarczę i mechy na dużą skalę, wymaga elastycznej ścieżki dźwiękowej zdolnej zarówno do miażdżącego ciężkości, jak i dynamicznych zmian, czerpiąc inspirację z pasm takich jak powalone luźne i uwzględniające elementy przypominające wczesne thrash metal.

Innowacyjna rozgrywka Dark Ages, obejmująca gigantyczne mechs i mitologiczne stworzenia, odzwierciedla równoległą ewolucję we współczesnym metalu, prezentując eksperymenty i zginanie gatunku. Ta ewolucja, odzwierciedlając włączenie elementów elektronicznych, hip-hopu, a nawet Reggaeton w zespołach takich jak przyniesienie mi horyzontu i strącone, obiecuje ekscytujący nowy kierunek dla ścieżki dźwiękowej Doom. Podczas gdy walka pozostaje kluczowa w doświadczeniu zagłady, ścieżka dźwiękowa służy jako potężny, atmosferyczny uzupełnienie, a ścieżka dźwiękowa Dark Ages pokazuje wielką obietnicę.